Ah ayrılık!
Ardından kavuşmak olmasa,
Hiç çekilir olmazsın.
Ama değil mi ki,
Kavuşmaksa sonun,
Sen bile,
Başka bir güzelsin.
Hatta ve hatta,
Mutluluk bile olur adın.
Ah ayrılık!
Ağladım da ne oldu,
Geçmedi mi günüm!
Geçti…
Önceleri ağır aksak,
Hasret yüklü,
Sonrası…
Mutluluk işte adı,
Doladın mı
Boynuna kollarını,
Ne hasret kalır,
Ne gözyaşı…

Bir düş gördüm bu gece
Yanımda yarim
Dilinde türküler
Beni sevdiğini söyler
Der;
Çok özledim
Hasretin içimde kor
Dayanmak çok zor
Unutmamış;
Bilir çok severim
Gesi bağlarını mırıldanır
Usuldan kulağıma
Gerçek mi;
Yoksa ruya mı
Elimde yazma
Savrulurken rüzgarda
Gelse otursa yanıma
Dese;
Düş değil gördüğün
Tutsa elimi
Bir daha bırakmasa.

Deniz kıyısında bir kız
Seyre dalmış ufku dalgın mı dalgın
Ne insanın içini ısıtan güneş
Ne suda oynaşan güneşin ışıkları
Değil hiç birinin farkında dalgın mı dalgın
Ne martıların çığlıkları
Ne suya dalıp çıkan karabataklar
Değil hiçbirinin farkında dalgın mı dalgın
Ne boğaz turu yapan teknelerden yükselen coşku
Ne denizde salınan balıkçı tekneleri
Değil hiç birinin farkında dalgın mı dalgın
Ne az ötede parkta oynayan çocuk sesleri
Ne yoldan geçen arabaların susmayan kornaları
Değil hiç birinin farkında dalgın mı dalgın
Ne ben buradayım diyen kız kulesi
Ne boğazın incisi
Değil hiç birinin farkında dalgın mı dalgın
Sanırsın denizin mavisiydi onu içine alan
Oysa bir çift mavi gözdü ruhunu saran