Hayat yolculuğuna çıktığımız şu gemide her birimizin seyir defterlerimize düştüğümüz notlar kim bilir nasıl da farklıdır birbirinden…kimi  gün kimimiz durgun sularda sakin yola devam ederken,  birilerimiz gelen dalganın boyuna göre yalpalamış; birilerimiz saklanmış olan buz dağlarına çarpıp artık hayat mücadelesinin sonuna geldiğimizi düşünmüşüzdür. Kimimiz gücümüze göre ayakta kalmayı başarmış; kimimiz yeniden doğrulmuşuzdur. Küllerinden doğanlarımız bile olmuştur.
Tüm bunları yaşarken belki bir el, bir omuz beklemişizdir… Ya da biz elimizi uzatmış; biz bel vermişizdir… Ya da bi başımıza göğüs germişizdir.
Belki dümenin başında biz varız; belki başkaları geçmiştir başına! Öyle ya da böyle; bu gemide hepimizin rotası belli…Ama ulaşırız; ama ulaşamayız! Hayat çok mu adil davranıyor bizlere? Hayır…Önemli olan tam yol ileri derken mücadeledeyi bırakmamak değil midir?