Hayat hep mi adaletsiz di; yoksa yaşadığım hayal kırıklıklarının arkasından adaletsizliğini farkedip çok mu çabuk unutuyorum herşeyi? Dilde “asla yapmaz diye birşey yoktur,” dediğim; ama “sende mi ya, sende mi? Nasıl olur” dedirten insanları değil, arkadaş dediğim insanları gördükçe hayal kırıklıklarım bitmiyor ve galiba hiç bitmeyecek! İnsanları tanımak ne zormuş! Ben hiçbir zaman başaramayacağım, biliyorum… Ama eskisi kadar yıpratmıyor; üzmüyor sanırım beni artık! Çok mu hayal kırıklığı yaşadım acaba da, yaşadıklarım bu anlamda beni törpüledi de törpüledi! Kocaman bir EVET! Ve buna izin veren kim mi? Tabii ki kendimden başkası değil! Varsın sonu hayal kırıklığı olsun, ben yine de insanları sevmeye devam edeceğim…