Kızıla çalarken gün, arkama almışım akşamın kızılını. Dayamışım sırtımı biten günün kızılına. En güzel saatlerine! Uzaklardan bir şarki çalıyor kulağıma; uzaklarda gün çalıyor kızıla! Koyu griye bürünmüş bulutlar sadece geçiyor yanından; kolay mı kızılın büyüsünü bozmaya yeltenmek! Aklından bile geçirme; teslim ol o alev topunun güzelliğine! Gecenin karanlığı çökmeden üzerinize, hadi gülümseyin bana, sığdığınız kadar kadrajıma! Günün en kızıl saatleri düşün üzerime! Mecnun et aşıkları; ilham ol, şiirler yazdır şairlere bütün ihtişamınla ufukta! Bilmez misin, sen nelere kadirsin! Bak, bana bile neler yazdırdırdın kaşla göz aradında!

Özlemek; özlediğine dokunamamak, özlediğini görememek, doya doya sarılamamak, özlediğinin kokusunu duymak her yerde buram buram, gülüşünü, gözlerini aramak…özlemek; hasretiyle tutuşmak! Benim özlemim bitti şükürler olsun! Canım dediğim canımın içine artık doya doya sarılabileceğim… canımın içi artık uzaklarda değil…bitti özlemek; bitti hasret çekmek…