Üç yıl oldu bugün sen gideli…ne acın dindi, ne özlemin hafifledi. Düşünmediğim gün olmadı biliyor musun seni! O güzel yüzünle baktın bana hergün! Rüyalarımda da çok güzeldin. Uyandığım zaman duyduğum hüznün ardından, “gittiği yerde mutlu ki güzel bakıyor,” diye avuttum kendimi. Hâlâ ağlıyorum yokluğuna. Yokluğun, yılların boşluğu aslında! Yılların boşluğunu dolduramadan gittin. Ben şimdi nasıl başedeyim bu boşlukla? Başedemiyorum da! Yüreğim kabarıyor aklıma her geldiğinde. Damlalar hazır bekliyor sanki yuvarlanmaya. Kolay mı varlığında dolmayan o boşluğu yokluğunda doldurmak?! Sen mutlu ol gittiğin yerde; sen huzurla uyu Pamuk Prenses olduğun yerde. Ben seni hep seveceğim.