Aklıma söz geçirsem
Gönlüm dinlemiyo…
Gönlüme söz geçirsem
Aklım alıp başını gidiyo…
Biri bi yandan
Öteki öte yandan
Çekiştirip duruyo…
El insaf ama
Size noluyo!
Can bu ama dayanmıyo!
Nereye kadar?                                                 Ey gönlüm;
Çekil hele bir kenara
Aklım bana mukkayet ol diyor…

Başımı alıp gidesim var…
Yok olasım, kayıplara karışasım,
Herkesi, her şeyi unutasım var…
Gündüzü, geceye karıştırasım,
Dolunayla sabahlayasım var…
Sokaklarda bağırasım,
Şarkılar söyleyesim var…
Bayırlardan aşağı koşasım,
Soluk soluğa kalasım var…
Bilmediğim kapıları çalasım,
Zillere basıp kaçasım var…
Anlatabildim mi cancağızım,
Var da var, var da var…
Özgürlüğün dibine vurasım var…

Mucize,
sen benim içimdesin.
Yeşerttiğim tohum,
Büyüttüğüm sevgisin.
Mucize,
Sol yanımın adısın,
İçinde sakladıklarım,
Küçücük,
Kocaman dünyamsın…

Seni düşünmek
Bazen
Sıcak kumlarda yürümek
Seni düşünmek
Bazen
Karlarda üşümek
Seni düşünmek
Bazen
Uçurumlardan düşmek
Seni düşünmek
Bazen
Mavi sularda yüzmek
Seni düşünmek
Akla ziyan
Olsa gerek..

Çingene ruhum bugün,
Yine çingene
Ateşin etrafında ben pervane.
Tutuştu tutuşacak
Biraz daha uzansa
Kömür karası saçlarım aleve.
Gönül tutuşmuşken,
Kaç yazar…
Varsın tutuşsun be!
Yanmış gönül bir kere!

Nerde olduğunun ne önemi var!
İçmde olduğunu bil yeter.
Bekleme boşuna,
Bekleme aşk sözcükleri,
Benden başka
Fısıldayan olmaz kulağına.
Sarılamaz kimse sana,
Benim sarıldığım gibi.
Bekleme bo§una.
Bekleme
Yasla başını göğsüme,
Yasla ki dindireyim sızını.
Bekleme boşuna.
Bekleme
Benden başka,
Kimse sarmaz yaranı.
Kim okur seni benim gibi
Bekleme boşuna
Bekleme.
Zaten ben her gün
İçimde seviyorum seni.

Sanırdım her bebek ağlar doğduğunda.

Pür dikkat beklerken ağlayan bir can,

Bakmışım ki ağlayan ben.

Ya seni kucağıma aldığım an!

Nasılda güzel bir kokuydu içimi dolduran.

Minicik eller, minicik ayaklar,

Canımdan, kanımdan benim olan,

Dünyalar güzeli bir oğlan.

Saydık günleri bir bir,

Üç gün oldu, beş gün oldu,

Sonra bir bakmışız koca bi adam,

Nasıl olduğunu anlamadan.

Öyle çok sevildin ki,

Yetmedi, her gün sordun.

Beni seviyor musun anne?

Seni hep çok sevdim.

Yetmedi içime sokasım geldi,

Yetmedi yine de hep sordun.

Belki gösteremedin sevincini,

Geldiğinde kardeşin.

Paylaşmaktı zor  olan,

Bölündüğünü sandığın sevgiyi.

Ama çok küçüktün,

Nerden bilecektin?

Sende karmaşık duygular,

Biz de yine mutluluk.

Tıpkı seni kucağıma aldığım an gibi,

Ama bu defa ağlayan edepsiz biri.

Ben mi, evet ya gözler ıslak, yine nemli.

Kardeşin mi?

Adı Yağmur’du,

Gerçekten hakkını verdi,

Gök gürültüleri hiç dinmedi.

Ama dünyalar güzeliydi.

Tarih tekerrürden ibaretti.

Çok doğru…

Yine saydık günleri, ayları.

Sizse bitmeyen bir telaş içinde,

Büyümek için sanki.

Oysa acele niye ki!

Sanmayın büyüyeceksiniz,

Siz hep benim minik göz bebeklerimsiniz.

Ayaklarım yerden kesilmiş,
Bulutların üstündeyim.
Mutluluk beni aşmış,
Sanmayın sakın, sarhoşum.
Eteklerim uçuşuyor, dönüyorum,
Dönüyorum dönüyorum.
Sanmayın sakın, aşığım,
Mutlu olmak için,
Aşık olmak mı lazım???
Değilim işte, değilim.
Ben aynı ben, hayat aynı.
Ne yapayım, suç mu???
Mutluluk aşmış beni.
Vallahi bilmiyorum nedenini!!!

Bir evi olmalı insanın,
Aşkla, sevgiyle ısıtılmış.
Ocakta kaynayan aşı,
Yolunu gözleyen aşığı,
Kapıyı açtığında,
Yüzünde tebessümle,
Gözleriyle, hoş geldin
Aşkım dediği.
Bir evi olmalı insanın,
Ocakta kaynayan aşı,
Çocukları neşe kaynağı.
Anne yüreği dayanmalı,
Sevinçlere, kederlere,
Sarmalı, sarmalamı,
Kanatlarının altında,
Bir kartal gibi korumalı,
Yuvasını, yavrularını.
Ocağı hep tütmeli,
Üstünde aşı, sevgi kattığı,
Bir evi olmalı insanın.