İnsanın sırtındaki en büyük yüktür nedenler, niçinler! Cevabı olmayan sorular; o sorulara cevap verecek birinin olmayışı! Kemirir durur içten içe insanı… oysa bir cevap! Çok birşey değil, sadece tek bir cevap! Ne değişecek o cevabı bulunca sanki? Değil işte öyle! Tonlarca yükten kurtulmaktır; rahatlamanın dayanılmaz hafiflidir; iç huzuru bulmak ve en önemlisi kendisiyle barışmasıdır insanın. Neşeli şarkılara geçiştir. Koca bir gülümsenin yerleşmesidir yüze. Düşünsenize, yıllarca evirip çevirdiğiniz; üzerine bin bir senaryo yazdığınız cevabın aslında tek bir cümlede saklı olduğunu  öğrenmek ve o cümle ile prangalardan, esaretten kurtulmak; özgürlüğe kanat çırpmak…bir anda bitirivermek herşey! “Bu muymuş; bu kadar mı yani?” dedirtmek insana. Ve bu hazla salıvermek yıllarca kafeste tuttuğu minik güvercinini özgürlüğüne…
Güle güle minik güvercinim… benden selam söyle gittiğin yerlere. Bir daha hiçbir şeyin eskisi gibi olmayacağını da!